یادداشت های پراکنده
چندین چوپان لازم است تا گله ی آشفته ی دنیا را منظم کند.... آدمک ها مثل مسافران یک کوپه شده اند،تا مقصد کنار همند،بدون هیچ گفتگویی ،ساکت ِساکت فلاش های زیادی لازم است تا الگوی زندگی مان به خوبی خود را نشان دهد... طفلکی آدمکهای ایرانم بازی را آنها می کنند ،ولی دوبلری می نشیند و حروف دیکته شده ایی را به جای حرفهایشان می نشاند... گهواره ای برای کودکان خیابانی... افسوس... عاشق نذری دادن می شوم وقتی ...نیتم تو باشی... گاهی تمام دنیا به اندازه ی یک لنز دوربین کوچک می شود.... دوستان عزیز: برای اولین بار و اخرین بار عرض می کنم که: هرگونه comment تبلیغاتی ُ وبت چقدر خوشگله ،خودت می نویسی(یکبار می فرمایید کافیست اما 1000 بار به شدت مضحک به نظر می آید!!!!!!) بیا بهم سر بزن (مجددا 1000 بار) اگه هرروز آپ کنی مشتری می شم (الان دقیقا متوجه نشدم این مشتری میشم یعنی چی؟!!!!! ببخشید بقالی که تشریف نیاوردید !!!!!!!!!!) و کلیــــــــــــــــته ی پیام های از این دست حذف خواهد شد.
Power By:
LoxBlog.Com |