یادداشت های پراکنده
کم نیستند عالمان بی عملی که از زنبور بی عسل هم جلوترند ! ما همان بیدی هستیم که با همین بادها می لرزیم... بعضی نیش خندها مثل فریزری می مانند که دنیای برفکی ام را سردتر می کنند... دست از سر روزگار بارانی ام برداشته ام ،می خواهم لاک روی ناخن هایم را آفتابی طراحی کنم.... خودمان که ناراحتیم هیچ ،مجسمه هایمان را هم افسرده می سازیم. گاهی کاغذ سفید بودن بهتر از قلم بی جوهر است... کاش زندگی مانند فوت کردن فرفره های رنگی برای چرخیدن بود ،به همان سادگی...
Power By:
LoxBlog.Com |